මිනිසුන් ජ්යොතිෂය විශ්වාස කරන්නේ ඇයි?
ජ්යොතිෂය පිළිබඳ විශ්වාසයක් යනු යම් ආකාරයකින් මුහුණ දීමේ යාන්ත්රණයකි .ජීවිතය සංකීර්ණ යැයි හැඟෙන කාලවලදී දේවල් තේරුම් ගැනීමට එය මිනිසුන්ට උපකාරී වන බව පර්යේෂණවලින් පෙනී යයි. කෙසේ හෝජ්යොතිෂය සැනසීම සඳහා භාවිතා කළ හැකි මෙවලමක් බවට පත්වී තිබේ.
ඉතිහාසය පෙන්නුම් කරන්නේ කැලඹිලි සහිත කාලවලදී මිනිසුන් ජ්යොතිෂය කෙරෙහි වැඩි උනන්දුවක් දැක්වූ බවයි, 1930 ගණන්වල මහා අවපාතය අතරතුර මෙන්ම ලෝක යුද්ධ දෙක අතර ජර්මනියේ ද උනන්දුව ඉහළ ගියේය. මෑතකදී, කොරෝනා වයිරස් වසංගතයෙන් පසුව ජ්යොතිෂය වේගයෙන් වර්ධනය වූ බවට වාර්ථා තිබේ.
දුෂ්කර කාලවලදී ජ්යොතිෂය උච්චතම අවස්ථාවට පැමිණෙන්නේ ඇයි? "සාම්ප්රදායික ආයතන බොහොමයක් මිනිසුන්ට අර්ථ සිතියමක් ලබා දීමට අපොහොසත් වී ඇති නිසා බව සැබෑවකි . එසේම, ජ්යොතිෂය, එම ආයතන මෙන් නොව, සියලු දෙනා පිළිගැනීමේ ස්ථානයක් වී ඇත. ඔය මොන විද්යාවෙන් බැලුවත් අනාගතය ගැන කවුරුත් කරන්නේ පුරෝකතන තමාය. ඒ සෑම අනාවැකියක්ම සම්භාවිතාවට යටත්ය. ඒ පැත්තෙන් බලන විට ජ්යෝතිෂය ඉදිරියෙන් සිටින්නේ බොහෝ විද්යාඥ්ඥයන්ද තමන්ගේ ජීවිතය පුරෝකතනය කරගැනීමට ජ්යෝතිශ් ශාශ්ත්රය කෙරෙහි විශ්වාසය තබා ඇති නිසා වීම එක් කාරණයක් පමණි. තමන්ගේ ජීවිතය සම්බන්ධව අහස් මානයකින් නිබන්ධනයක් ලියා ගැනීමට හෝ අසා සිටීමට කැමති වන්නේ තමාගේ ඊගෝව හෙවත් උප විඥ්ඥානය ගැන සැකය නිසා බව පිළිගැනීමක්ද තිබේ. උප විඥ්ඥාඥාය යනුද තවත් එක්තරා පුරෝකතනයක ගාමක බලයක් ලෙසද ගත හැකිය.
කෙසේ වුවද ජ්යෝතිෂය යනු ජීවිතය සම්බන්ධ පුරෝකතනයක තවත් එක් පෙත්තක්ම වන්නේය.